بررسی اثر لیتیوم بر درد نوروپاتیک ناشی از بستن ناقص عصب سیاتیک در موش صحرایی

سابقه و هدف: درد نوروپاتیک، نوعی درد مزمن است که در اثر آسیب سلول های عصبی و اختلال در عملکرد سیستم عصبی مرکزی و یا محیطی ایجاد می شود. اخیرا اثرات محافظتی لیتیوم بر سلول های عصبی ثابت شده است. با توجه به اینکه علت اساسی درد نوروپاتیک آسیب سلول های عصبی است، لذا در تحقیق حاضر اثر لیتیوم در مدل درد نوروپاتیک در موش صحرایی بررسی شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش تجربی و بر روی 40 سر موش صحرایی نر بالغ انجام شد. درد نوروپاتیک با مدل بستن ناقص عصب سیاتیک ایجاد شد. حیوانات به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند: گروه کنترل که حیوانات آن جراحی شده، ولی عصب سیاتیک گره زده نشد و 4 گروه مورد آزمایش که نرمال سالین و غلظت های 5،10 و 15 میلی گرم بر کیلوگرم لیتیوم را به صورت داخل صفاقی دریافت می کردند. تست های رفتاری بررسی هایپرآلژزیای حرارتی، آلودینیای مکانیکی و حرارتی یک روز قبل از انجام جراحی و درروزهای 3، 5، 7، 10 و 14 پس از جراحی انجام شد. نتایج: همه غلظت های لیتیوم هایپرآلژزیا و آلودینیای حرارتی ناشی از بستن ناقص عصب سیاتیک را به صورت معنی داری کاهش داد p<0/01، اما اثر لیتیوم بر آلودینیای مکانیکی با غلظت 10 میلی گرم بر کیلوگرم به بالا ایجاد شد. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده اثر ضد درد لیتیوم در مدل بستن ناقص عصب سیاتیک در موش صحرایی می باشد. به منظور تایید اثر لیتیوم و یافتن مکانیسم های اثر آن در کاهش درد نوروپاتیک انجام تحقیقات بیشتری لازم است.